پرنده نیستم اما پر خیالم هست | شهرآبان

امروز ۱۳ فوریه است.

از کجا می‌دانم؟
از پرنده‌‌ای که ۳ سال است روی میزم نشسته است. پرنده‌ای مسی با پتینه فیروزه‌ای که هواخواه و هوادار زیاد دارد و عنقریب است که یکی از همین‌ها - دور از چشمم - پرش بدهند و بقولی من را در خماری اش باقی بگذارند. اما خب؛ به هفت جد و آبادشان خندیده ‌اند و مگر در خواب ببینند که این پرنده جز در کنارمان جایی دیگر خودنمایی کند.

از کجا می‌دانم؟
از « پرنده نیستم اما پر خیالم هست / توان بال گشودن به هر محالم هست» که به همین تاریخ امضا کردی و من در صفحه ۱۳۴ کتاب معسومیت - مصطفی مستور قرارش داده‌ام. از همان تار نیمه بلند مو‌هایت که روی کلمات یله شده است.

از کجا می‌دانم؟
از این روز‌ها که گاه و بی‌گاه در آن‌ها قدم میزنی و می‌خوانی « وقتی که نشان پری غمگینت را از فروغ می‌گیری، وقتی که قرار باشد یک قرن برای زیستن کافی باشد ...»

#شهرآبان

پ.ن:

#موسیقی : Gang Violins - This Fire (You Lit In My Heart Will Destroy Us Both)

و امروز که بهانه، سالمرگ #فروغ_فرخزاد است که نوشت:
نمی‌دانم رسیدن چیست،
اما بی‌گُمان مقصدی هست که
همه وجودم به سوی آن جاری می‌شود